16-05-2019
“Sopo sing ngentut iki ....!” ujug-ujug ono sing nylethuk kanthi jèngkél.
“Dudu aku ....,” langsung waé Lurahé Mukidi nyahut omong.
“Hayoooo sopo ....”
“Dudu aku ....,” Lurahé Mukidi tambah njengat.
“Ambuné ..... wiiis jan ....”
“Dudu aku .....,” Lurahé tambah banter omongé.
“Halaaah, sopo hayooo .....”
“Du-du ... a-ku ....,” Lurahé omong karo ngadeg.
“Asem tenan ambuné ....”
“Dudu aku ! Dudu aku ...,” Lurahe Mukidi tambah njengat, saiki karo tangan tengen diangkat karo digèdhèg-gèdhèg-ké. Koyo wong da-dah da-dah kaé, dab.
“Hooèèèk ....”
“Lik, dudu aku lho ...,” Lurahé Mikidi omong karo Likwan sing gèk mithet irung.
“Bener lho Lik, dudu aku. Ki nèk ora percoyo takon karo pak Wé ...., Ngono yo pak ....”
Pak Wé: “Demi langit dan bumi, dudu pak Lur sing ngentut, Lik ...”
“Sopo sing ngentut iki ....!” wis jan kojor tenan ono waé sing nylethuk manèh.
“Dudu aku. Pokoké dudu aku lho Nyah ...,” Lurahé méngo nang Nyah Ndut.
Nyah Ndut meneng waé, soalé gèk nahan bèn ora muntah. Rasané wis mungkak-mungkuk. Pak Wé sing maju ngkè’i keterangan: “Demi langit dan bumi, dudu pak Lur sing ngentut, Nyah ...”
Likwan sing njawab, soalé Nyah Ndut gèk sibuk nahan muntah: “Hè’èh ..... Hè’èh .....”
Pak Wé: “Lho tenan iki Lik, demi langit dan bumi, Lik ...”
Likwan: “Hè’èh ...”
“Kan ngono yo Nyah ....,” lanjut Pak Wè.
“Hè’èh ...” Bar njawab Pak Wé, Nyah Ndut terus metu kanthi cepet, wis ora tahan. Hooèèk ..., hooèèèèk .... *** (16-05-2019)